Mustafa

Bij mijn tante Rina kon veel, zo niet alles. Een soort huishouden van Jan Steen, in de goede zin des woords (groot gezin met 5 kinderen, een bok en wie er allemaal nog meer van de partij waren...). Dit gevoel werd een tijdje terug nog eens bevestigd, toen we afscheid van haar hebben moeten nemen, en allerlei mooie herinneringen de kist passeerden. Hoe gezellig en gastvrij het er was, ondanks het feit dat ze het niet erg breed hadden. Altijd mensen over de vloer. Niet in de laatste plaats om een extra centje bij te verdienen. Tijdelijk, bijvoorbeeld tijdens de Vierdaagse. Maar ook permanent door middel van zogenaamde kostgangers, om op deze manier de huishoudpot aan te vullen. Noodzaak of niet, je kunt niet ontkennen dat mijn tante niet open stond voor dingen.

Veel contact hadden we niet, mijn tante gold als buitenbeentje van de familie en woonde zo'n 50 km van ons vandaan. In de jaren zeventig nog best een afstand. Mijn 4 neven en nicht zagen we slechts een paar keer per jaar. Bij mijn oma tijdens de december feestdagen, zoals Sinterklaas. Bij mijn tante kwamen we slechts sporadisch. Misschien een keer ter gelegenheid van een speciale verjaardag, communie of iets dergelijks. We liepen er dus niet bepaald de deur plat. Ik geloof dat mijn vader en mijn tante het niet zo goed met elkaar konden vinden. Kan gebeuren... Komt blijkbaar in de beste families voor.

Misschien was het juist omdat we er zo weinig kwamen, dat het altijd weer spannend was om er heen te gaan. Het onverwachte, het andere en het onbekende. En dan was er ook nog die donkere mysterieuze man, die met soepele bewegingen zijn kralenketting* door zijn vingers liet bewegen, en die zo weggelopen leek uit een sprookje van duizend-en-één nacht. Met zijn grote gitzwarte krulsnor en zilveren tand, die tijdens zijn lach tevoorschijn schitterde als de schat van Ali Baba!
Mustafa, een vriendelijke en zachtaardige man met zijn donkere oogopslag. Kwam in de jaren zeventig als gastarbeider vanuit het verre Turkije naar Nederland. Voor het eerst in mijn leven maakte ik via hem kennis met een 'vreemde' cultuur en was ik stiekem jaloers op mijn neefjes die in het Turks konden tellen en af en toe een trekje van de waterpijp mochten nemen. Als hommage aan alle Mustafa's die onze cultuur verrijkten én mijn tante: Turkse kofte met yoghurt-muntsaus. 

*) Tasbih, een soort rozenkrans voor Moslims  

Turkse Kofte
250 gr lams- of rundergehakt
1 teentje knoflook
1/2 ui fijngesnipperd
1 losgeklopt ei
1/2 tl djinten (komijnzaad poeder)
1/2 tl kaneel
1 rood pepertje (eventueel ontdaan van de zaadjes)
1 el fijngehakte platte peterselie
Peper en zout
8 eetlepels paneermeel, broodkruim of panko.
2 el olijfolie

Meng alle ingrediënten in een kom. Houd 4 el broodkruim achter. Verdeel het gehakt in 4 gelijke porties en maak er een soort van worst/kroket van. Rol door het paneer en bak in ca. 10-15 gelijkmatig rondom bruin in 2 el olijfolie. Serveer met yoghurt-muntsaus. 

Yoghurt-muntsaus
250 g Turkse yoghurt (1/2 beker)
De blaadjes van 4 takjes munt
2 teentjes knoflook
Peper en zout
2 el olijfolie

Doe de munt en olijfolie in een blender en maak er een mooie muntolie van. Roer deze met 2 uitgeperste teentjes knoflook door de yoghurt. Op smaak brengen met peper en voldoende zout.

Seveer met couscous (meng er 1 el fijngesneden koriander door) en gegrilde groente (ui, wortel, paprika, aubergine, courgette, olijven, 1/2 tl ras el hanout). Harissa (on the side).

Luistertip:
Rod Stewart - Young Turks