Aubade voor een zomers broodje

In onze bordeauxrode Peugeot 404 Diesel (kenteken: 95-96-PV) - met van die statige achtervleugels – reed mijn vader ons bijna dagelijks van ons hotel in Saint-Martin-du-Var naar de ruim 20 kilometer verderop gelegen Zuidfranse kust. We parkeerden in de felle zon vlak bij het kiezelstrand van Cagnes sur Mer, een badplaats in ontwikkeling niet ver van Nice. 

We zochten een plekje op het strand en mijn vader dook onder een parasol, om er alleen voor een Pan Bagnat onderuit te komen. Ondertussen liep ik als 11-jarige tot de lunch maar een beetje verveeld rond. Leerde in het Frans tot tien tellen, alleen verzuimde ik dit nogal eens, en wist dat ‘fou’ gek betekende. Mijn vader had me echter op het hart gedrukt dit vooral niet tegen een Fransman te zeggen… Ik had alleen niet verwacht dat die gek vervolgens met stenen naar onze voiture zou gaan gooien. Uiteraard speelde ik de vermoorde onschuld, bang om overgeslagen te worden voor een Pan Bagnat. In mijn herinnering het lekkerste broodje dat er bestond.

Zeven jaar later, toen leek het een eeuwigheid, was ik weer in Cagnes. Dit keer met mijn beste vriend. Zijn familie had er een appartement en zijn zus en zwager waren er met hun peuters op vakantie. Wij besloten ook af te reizen. Geen idee waarom. Misschien een heimelijk verlangen naar een Pan Bagnat? 

We namen de autoslaaptrein, maar omdat we pas kort van te voren tot deze reis besloten hadden, waren er geen couchettes, niet te verwarren met courgettes, meer beschikbaar. Maar ach, we waren jong. Omdat er geen passagiers in onze coupé verschenen, besloten we op een gegeven moment maar om van de slaapplaatsen gebruik te maken. Tot Avignon althans, toen verschenen de rechtmatige eigenaars. We mompelden wat in ons allerbeste middelbareschool-Frans en probeerden duidelijk te maken dat er sprake moest zijn van een vergissing, enne… sorry voor het beslapen van de bedden #NOT (pas du tout / maar niet heus!).

Enfin, Cagnes. We lummelden er wat rond. Beetje zwemmen, terrasje pikken, veel te dure ijsjes eten, een avondje babysitten? En tussen de middag natuurlijk… een Pan Bagnat. Ik kan me verder eigenlijk alleen nog de terugreis herinneren. Ook nu geen couchettes meer beschikbaar op de autoslaaptrein. Optimistisch als we waren, sommigen zouden het naïef noemen, stapten we in onze hagelwitte broeken en dito overhemden in de trein, om er de volgende dag als twee Turken uit te komen. We hadden de nacht op de harde en vuile grond in het gangpad van de trein doorgebracht. Dat was ons retourtje Rivièra. Maar ach, alles over voor een Pan Bagnat. 

Pan Bagnat

Pan Bagnat (pain baignant). Letterlijk: een badend broodje. Ik noem het gewoon een zwemmersbroodje. Een soort broodje gezond uit het zonnige Zuid-Frankrijk, belegd met een salade niçoise.

• 1 ronde Italiaanse bol

• enkele blaadjes (krop)sla

• 1 rijpe tomaat, in plakjes
• 
enkele (Franse) augurkjes 
of plakjes komkommer
• 1/4 rode ui in ringen
• 2 ringen groene paprika
• 6 zwarte olijven, in plakjes
• stukjes tonijn (uit blik)
• 3 ansjovisfilets
• 1 hardgekookt ei, in partjes
• enkele kappertjes
• 2 radijsjes in dunne plakjes
• snufje oregano 

Vinaigrette (dressing)
1 el rode wijnazijn
1 tl scherpe Franse mosterd
4 el olijfolie
zout en versgemalen peper

Luistertip:

Bread - Guitar man (1972)